Op zoek naar Antonio

2 juni, 4 uur in de ochtend. Het irritante gepiep van mijn wekker lijkt meer een vage droom dan een wake-up call. Het is zover, over een paar uur vertrekt m'n vlucht naar malaga, Zuid-Spanje. De avond ervoor de spullen bij elkaar geraapt, met voor het eerst echte zenuwen in de buik.

Ik ben al vaker voor langere tijd weg geweest, maar dit keer is anders. 3 maanden naar zuid-Spanje, ik ken er niemand en spreek ook nog is de taal niet... Maar goed eens een grote mond altijd een grote mond.

In de vroege ochtend afgezet op Schiphol, een beetje eenzaam loop ik rond en rook nog een peukie voor het vliegtuig vertrekt.
Eenmaal geland zou ik worden opgehaald door Antonio. Een ruige raft-guide die ik wel zou ''herkennen, hehe''. Gelukkig werd Antonio Miguel, een aardige jongen die ook nog is goed Engels spreekt! Na 1,5 uur rijden komen we aan bij een meer, niks acclimatiseren ik mag gelijk aan de bak, de kajaks moeten worden ingeladen en weggebracht. Toen eindelijk Antonio ontmoet, aardige jongen die in de verste verte niet lijkt op de ''ruige raft-guide'' die ik in me hoofd had.
Na nog is 3 uur rijden eindelijk met Antonio aangekomen in onze casa deze zomer! Een prima huis met een open binnenplaats, dakterras en een eigen kamer met 2-persoons bed! Hoe luxe wil je het hebben:P
Ik kreeg al gelijk een koud, echt Andalusiës cervezatje in me handen gedrukt, een fles van een liter. Goed begin!

Vanaf donderdag begint het echte werken voor zover ik begrijp, we gaan eerst een week trainen met alle guides, een goed moment om iedereen te leren kennen!
Alles bij elkaar beloofd het een super tijd te worden!
Het enige wat ik dus echt kut vind, ze eten hier pas om 22 uur. Ben dus maar stiekem al begonnen aan het ontbijt voor morgen:P